ဘယ္မွာလဲ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး

တူေမာင္ညိဳ
ရိုးမ ၃
(၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၀ ရက္)

(နအဖ)စစ္အစိုးရသည္ “ႏို၀င္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီမွတဆင့္ ထုတ္ ျပန္ခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေၾကညာခ်က္ကို ရင္ဆုိင္ရာတြင္ တရား၀င္ဖြဲ႔စည္းထား ေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီအခ်ိဳ႕၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားသည့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစု မ်ားႏွင့္ပင္ မလံုေလာက္ေတာ့ေခ်။

ယခုအခါ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္မ်ား(တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးကိုယ္စားလွယ္ မ်ား)ကိုပင္ ဆြဲထုတ္သံုးလာရသည့္ အေျခအေနသုို႔ ေရာက္လာပါသည္။

ထိုတုိင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္အစုအဖြဲ႔မွာ (နအဖ)စစ္အစိုးရ စိတ္ႀကိဳက္ေခါင္းေခါက္ ေရြးထားေသာ ‘ကိုယ္စားလွယ္မ်ား’သာ ျဖစ္ပါသည္။ အေရအတြက္အားျဖင့္ (၆၄၁) ဦး ရွိပါသည္။ ေညာင္ႏွစ္ညီလာခံသုိ႔ တက္ေရာက္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္စုစုေပါင္း၏ ထက္၀က္ေက်ာ္ ျဖစ္ပါ သည္။

ထုိသူမ်ားက (နအဖ)စစ္အစိုးရအလုိက် သေဘာထားထုတ္ျပန္ေနျခင္းမွာ ဘာမွ်မဆန္းပါ။

(နအဖ)စစ္အစိုးရက ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးထားသူမ်ား၊ (နအဖ)စစ္အစိုးရႏွင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးအမ်ဳိးႏွင့္ မလြတ္မကင္းရွိသူမ်ားသည္ (နအဖ)စစ္အစိုးရ အလိုက် ေျပာ၊ ဆို၊ ေရးသား၊ ထုတ္ျပန္ၾကရမည္သာျဖစ္သည္။

ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာမ်ားႏွင့္ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေရးသားေနၾကသည့္ ‘ေဆာင္းပါးရွင္’ ဆုိသူမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

(နအဖ)စစ္အစိုးရက ေရးေစဟု အခြင့္သနားလုိက္သည္ႏွင့္ ေရးၾကရေတာ့သည္။ စာေရး၍ အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္ထမ္းသည္ဟု ေလလံုးထြားခဲ့ဖူးေသာ သမုိင္းေနာက္ခံ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသည့္ စာေရးဆရာမ ဝဝႀကီးကို မွတ္မိၾကဦးမည္ထင္သည္။

ထိုသူမ်ား မလြန္ဆန္၀ံ့ပါ။ လြန္ဆန္၍လည္း မရႏိုင္ပါ။

ထိုသူမ်ားသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အလုပ္အေကၽြးျပဳေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လြတ္လပ္စြာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္သေဘာထား လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖၚခြင့္မရွိသည္မွာ သိပ္ထင္ရွားပါသည္။ (နအဖ)စစ္အစုိးရအလုိက် ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ (နအဖ) စစ္အစုိးရ ေျပာေစလိုသည့္၊ ထုတ္ေဖၚလိုသည့္ သေဘာထားကိုသာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခြင့္ ရွိပါ သည္။

(နအဖ)စစ္အစိုးရ၏ သေဘာထားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲစြာ သေဘာထားဆႏၵ ထုတ္ေဖၚ ျပသၿပီဆိုလွ်င္၊ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ၿပီဆိုလွ်င္ ‘တည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ေအးခ်မ္းသာယာမႈကို ေႏွာင့္ယွက္ ဖ်က္ဆီးသူ ျပည္ပအားကိုး အမ်ိဳးသားသစၥာေဖာက္အျဖစ္’ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ေတာ့သည္။ အၾကမ္း ဖက္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေတာ့သည္။ ဖမ္းဆီးအေရးယူေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မရွိဟု မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ကာ ‘ဘူး’ကြယ္ေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ထုတ္ေဖၚေၾကညာထားၿပီးျဖစ္သည့္ မူလသေဘာထားအမွန္ကို အတင္း အဓမၼ ႐ုတ္သိမ္းခုိင္းၿပီး (နအဖ)စစ္အစိုးရအလိုက် သေဘာထားကုိ ျပန္လည္ထုတ္ျပန္ေပးၾကရ သည္။

ယင္းအေတြ႔အႀကံဳကို အပစ္ရပ္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းအခ်ိဳ႕ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရဖူးသည္။ အခ်ိဳ႕က မိမိတို႔၏ မူလသေဘာထားအေပၚတြင္ ႀကံခိုင္စြာ ရပ္တည္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က မခ်စ္ ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းၾကရသည္။ အခ်ိဳ႕ကား တက္ႂကြစြာ အလုပ္အေကၽြးျပဳၾကသည္။

သုိ႔ျဖင့္ လူမ်ိးေရးအရ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ကိုယ္စားျပဳခြင့္၊ ရပ္တည္လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခြင့္ ဆံုးရႈံးရေတာ့သည္။

ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ စတင္ထည့္သြင္းေဖၚျပလာသည့္ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံ၊ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားအစုအဖြဲ႔ ၊ ရွမ္းျပည္နယ္(ေတာင္ပုိင္း)၏ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္တြင္ (နအဖ)စစ္အစုိးရ၏ (၄၊ ၁၀၊ ၀၇) ရက္စြဲပါ ေၾကညာခ်က္ အမွတ္ (၁/၂၀၀၇) တြင္ ပါရွိသည့္ “သူမႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမည္”ဆိုသည့္ အခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဤသုိ႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။

“ထိုသုိ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းသည္ အမ်ိဳးသားညီလာခံက ခ်မွတ္ထားေသာ အေျခခံ မူမ်ား၊ အေသးစိတ္အေျခခံရမည့္ မူမ်ားႏွင့္အညီ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲၿပီးေနာက္ စတုတၳအဆင့္ျဖစ္သည့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကို ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပအတည္ျပဳျခင္း၊ ပၪၥမအဆင့္ျဖစ္သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသစ္အရ လႊတ္ ေတာ္မ်ား ဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားက်င္းပျခင္း၊ ဆဌမအဆင့္ျဖစ္ သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အစည္း အေ၀းမ်ား က်င္းပျခင္း၊ သတၱမအဆင့္ျဖစ္သည့္ လႊတ္ေတာ္မွ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္မွဖြဲ႔စည္းေပးေသာ အစုိးရအဖြဲ႔ႏွင့္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားျဖင့္ ေခတ္မီဖြံၿဖိဳးတုိးတက္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တည္ေဆာက္ျခင္း စသည့္အဆင့္မ်ားတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ပူေပါင္းပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ ရန္သာျဖစ္သည္ ဟု ယူဆပါသည္”

ဤအတုိင္းဆိုလွ်င္ ေတြဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုသည္မွာ (နအဖ)စစ္အစိုးရ လမ္းျပေျမပံု၏ က်န္ရွိေနသည့္အဆင့္တုိင္းတြင္ ေထာက္ခံပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္သာ ျဖစ္ေတာ့မည္။

“ႏိုင္ငံေတာ္ေရွ႕ဆက္သြားမည့္ မူ၀ါဒလမ္းစဥ္ (၇) ရပ္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးအျဖစ္ ညင္သာစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းႏိုင္ေရးအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္” လို႔ ႀကံ႕ဖြံ႔သင္းလံုးကၽြတ္အစည္းအေ၀း (၂၀၀၇) တြင္ (နအဖ)ဥကၠဌက ေျပာပါသည္။

ဒီလိုဆိုရင္ စစ္မွန္ေသာ၊ ဂုဏ္သိကၡာရွိေသာ၊ ႏုိင္ငံေရးအရ တန္းတူရည္တူရွိေသာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ဘယ္လုိေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္မလဲ။

‘မူ၀ါဒလမ္းစဥ္ (၇) ရပ္သာ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္’ လို႔ ေျပာေနတာဟာ တစ္ဖက္သတ္ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ဖို႔ စိန္ေခၚျခင္းသာျဖစ္သည္။